0
0
Montaż instalacji gazów medycznych w szpitalach jest bardzo wąską dyscypliną, która wymaga nie tylko dużej wiedzy technicznej, ale również projektowej. Od dobrze wybranej i zainstalowanej instalacji zależy zdrowie oraz życie pacjentów.
Rodzaje gazów medycznych
Do najpopularniejszych gazów medycznych i technicznych najczęściej spotykanych w placówkach medycznych zaliczamy:
- tlen medyczny – wspomaga proces oddychania oraz wentylacji płuc;
- sprzężone powietrze – mieszanka gazów technicznych służąca do napędzania sprzętu medycznego;
- tlenek azotu – gaz wziewny stosowany głównie przy leczeniu wcześniaków;
- dwutlenek węgla – używany zazwyczaj w zabiegach laparoskopowych oraz endoskopowych;
- podtlenek azotu – stosowany głównie jako gaz anestetyczny przy znieczuleniach;
- hel – w połączeniu z tlenem używany do leczenia schorzeń dróg oddechowych.
Każdy z powyższych gazów medycznych pełni bardzo ważną rolę w kompleksowym funkcjonowaniu placówki medycznej.
Budowa instalacji gazów medycznych
Instalacje gazów medycznych mimo różnego przeznaczenia, charakteryzują się jednak bardzo podobną budową układu. Skąd się bierze tlen w szpitalu? Każda z instalacji składa się ze źródła zasilania, skąd gazy medyczne wędrują do jednostek zasilających. Wszystko ma miejsce w szczelnych rurociągach, w których zachowywane jest odpowiednie ciśnienie. Najdroższymi elementami układu są oczywiście jednostki zasilające oraz źródła zasilania. Szacuje się, że pochłaniają one 70-80% całościowego budżetu na montaż instalacji gazów medycznych.
Jednym z najważniejszych elementów budowy instalacji gazów medycznych są oczywiście komponenty wysokiej jakości. Każdy z nich powinien posiadać odpowiednie dokumenty stanowiące potwierdzenie, że pochodzi z oryginalnego źródła oraz posiada aprobatę CE.
Źródła gazów medycznych w szpitalu
Każdy układ zasilania musi być wyposażony w co najmniej 3 źródła gazów: podstawowe, awaryjne oraz rezerwowe. Ich współistnienie pozwala na ciągłą pracę bez obaw, że instalacja przestanie działać nawet podczas większego obłożenia placówki przez pacjentów, czy awarię jednego ze źródeł energii. Dodatkowo całość musi zostać zautomatyzowana w taki sposób, aby w momencie awarii jednego ze źródeł zasilania, nastąpiło automatyczne przełączenie na kolejne źródło, aby nie wywołać przerwy w dopływie gazów medycznych do szpitala.
Wszelkie systemy redukcyjne gazów sprzężonych oraz agregaty próżniowe podlegają normie zharmonizowanej PN-EN ISO 7396-1:2016, która określa, w jaki sposób powinien przebiegać przepływ gazów medycznych ze źródła zasilania aż do jednostki zasilającej.
Każda z instalacji powinna być montowana przez osoby z umiejętnościami, które pozwolą im w pełni wdrożyć w życie zaplanowane wcześniej działania. Poprawny montaż instalacji to jednak dopiero pierwszy krok. Następnie należy zaplanować harmonogram prac serwisowych, aby mieć pewność, że stosowane aparatury będą zawsze sprawne mimo upływu lat. Każda z takich pracy musi zostać również odnotowana w specjalnej księdze przeglądów, aby z łatwością móc zweryfikować historyczne prace na danej aparaturze.